kruiden over uit te strooien, had hen zozeer in beslag genomen, dat zij de hinderpaal van de steen erbij hadden vergeten. Zij hadden niets bijgedragen tot de specerijen, die eergisteren bij de lijkbereiding gebruikt werden en die Nikodemus alleen bekostigd had en daarom wilden zij nu op hun beurt het kostbaarste wat zij krijgen konden ten offer brengen om aan het lichaam van hun Heer hulde te bewijzen. Salome had het overwegend gedeelte gekocht van de meegebrachte voorraad; deze Salome was niet de moeder van Jakobus de Meerdere en Joannes, maar een andere Salome, een rijke vrouw van Jeruzalem en een verwante van de H. Jozef. Met het oog op hun zwakheid en de zwaarte van de steen namen zij zich voor hun specerijen vóór de grafcel op de steen te zetten en ondertussen rouw te plegen in afwachting dat de een of andere leerling naar het graf kwam, die hen de deur zou helpen openen, en zo zetten zij hun weg naar de tuin voort. Ik zag de soldaten van de wacht verwrongen en als bewusteloos hier en daar verspreid liggen (Mt. 28, 4); de steen was in de voorkamer naar de rechterkant gerukt, zodat men de deur die enkel nog tegen de opening aanlag, slechts behoefde te openen. Ik zag echter dwars door de deur de doeken waarin Jezus’ lijk gehuld was geweest op het graf liggen als volgt: het grote laken waarin men het lichaam omgeslagen had, lag geheel onveranderd, doch ledig, hol en in een neergezonken stand en bevatte niets anders meer dan de kruiden; de banden die men om dat laken gewonden had, hadden hun windingen behouden, doch lagen als afgestroopt naar het voeteinde toe op de voorste lange rand van de bank. De doek waarin Maria het hoofd had gehuld, lag afzonderlijk rechts aan het hoofdeinde, zoals Jezus’ hoofd erin gelegen had, doch het stuk dat het aangezicht bedekt had, was nu weer opgeslagen (Joa. 20, 6-7). 2028. Ik zag de H. Vrouwen naderen tot de tuin. Toen zij de lantaarnen van de wacht en de soldaten bemerkten, die daar verstrooid ten Fascikel 32 716