mijn Moeder”. Het was of Hij haar omarmde, waarna Hij verdween. De H. Maagd zonk op haar knieën en kuste de grond waar Jezus gestaan had; haar knieën en voeten bleven in de steen ingedrukt. (fasc. 29, nr. 1803, voetnoot 23). Onuitsprekelijk getroost ijlde zij terug naar de H. Vrouwen en zij trof ze aan bij een tafel bezig met het bereiden van zalven en specerijen (cfr. Lk. 23, 56). Zij zegde hun niets van wat haar te beurt gevallen was, doch zij was zeer gesterkt en ook de andere vrouwen, die zij vertroostte, versterkte zij in het geloof. Op het ogenblik dat Maria, van de stadsmuur terugkerend, bij de vrouwen binnentrad, zag ik deze aan een lange tafel staan, die rustte op een onderstel met gekruiste poten en die bedekt was met een kleed dat tot tegen de grond neerhing. Aan deze tafel zag ik er enige van hen bosjes verschillende kruiden uitlezen, ze mengen en ordenen; zij hadden ook kleine flessen met balsem en narduswater in voorraad en een hoeveelheid levende bloemen; onder deze herinner ik mij een gestreepte iris of lelie; zij pakten alles in doeken in (cfr. Lk. 23, 56). Tijdens de afwezigheid van Maria (die naar de stadsmuur gegaan was) waren Maria Magdalena, Maria van Kleofas, Salome, Joanna Chusa en Maria Salome de stad ingegaan om dit alles te kopen. Morgen in alle vroegte wilden zij met die kruiden en bloemen, met de balsem en het reukwater het lijk van de Heer gaan bestrooien en beplengen. Een deel van hun voorraad had ik de leerlingen bij de winkelierster zien halen en dan zien afgeven in het vrouwenverblijf zonder binnen te treden. Fascikel 32 700