De rotsspleet loopt er schuin vóór van noordwesten naar zuidoosten. De spleet ontstond tussen Jezus’ kruis en dat van de slechte moordenaar. Deze hing dus zuidelijk van Jezus, en daar Jezus naar het westen gekeerd was, hing hij links van Jezus. Boven het kruishol is een open altaar opgericht, zodat men de kuil kan zien en vereren, wanneer met de zilveren plaats die het gat bedekt, opneemt. Ook de spleet in de rots is met een plaat bedekt, die eveneens opgenomen kan worden, waarna de barst over een lengte van 1,70 m zichtbaar is. Ze is op een afstand van ruim 2 m van de kruisholte en is van 15 cm tot 25 cm breed. Ze daalt dwars door de rots af tot in de kleine, zogenaamde grot van Adam, in de schoot van Kalvarië, die samen met een voorbouw een kapel vormt onder de bovenkapel. In de kleine absis (= een halfronde of veelhoekige nis ter afsluiting van één of beide zijden van het schip van een Romaanse basiliek; in een christelijke kerk meestal geplaatst aan het oostelijke uiteinde van het schip achter het transept of het koor) van deze grotkapel is de scheur het best te zien. In het klooster van de Grieken in de onmiddellijke nabijheid is de spleet een echte kloof, waarin zich een man neer kan laten glijden. Wat men bij deze scheur opmerken moet, is dat ze niet de natuurlijke lagen van de rots volgt, zoals dit altijd gebeurt bij natuurlijke rotsbreuken of scheuren, die b.v. ontstaan door aardbevingen, maar ze gaat, in tegenstelling met de natuurlijke rotslagen, recht naar beneden. Het wonder komt hier zo duidelijk aan het licht dat een deïstisch natuurgeleerde, bij het constateren van dit tegennatuurlijk verschijnsel, zich bekeerde (zie Janssens, 128; Dubois, 299; Mislin, III, 183). Fascikel 31 510