11. En aan elk hunner werd een wit gewaad gegeven, en hun werd gezegd, dat zij nog een korte tijd moesten rusten, totdat ook het getal vol zou zijn van hun mededienstknechten en hun broeders, die gedood zouden worden evenals zij. 12. En ik zag, toen Hij het zesde zegel opende, en daar geschiedde een grote aardbeving en de zon werd zwart als een haren zak en de maan werd geheel als bloed. 13. En de sterren des hemels vielen op de aarde, gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen, wanneer hij door een harde wind geschud wordt. 14. En de hemel week terug als een boekrol, die wordt opgerold, en alle berg en eiland werd van zijn plaats gerukt. 15. En de koningen der aarde en de groten en de oversten over duizend en de rijken en de machtigen en iedere slaaf en vrije verborgen zich in de holen en de rotsen der bergen; 16. en zij zeiden tot de bergen en tot de rotsen: Valt op ons en verbergt ons voor het aangezicht van Hem, die gezeten is op de troon, en voor de toorn van het Lam; 17. want de grote dag van hun toorn is gekomen en wie kan bestaan? Uit: NBG-vertaling 1951 *** Ik hoorde Hem zeggen dat alle water weerom doopwater moest worden en nog veel wat ik niet herhalen kan. Toen Hij tot de apostelen sprak van hun onthouding van hun vrouwen, wees Hij hun op het voorbeeld van Abraham en van andere oudvaders, die zich vóór het offer telkens gedurende lange tijd gereinigd en onthouden hadden. Gedurende heel deze lering waren geen Farizeeën tegenwoordig. Jezus ging ‘s avonds naar Betanië in het huis van Lazarus. In deze vertaling is op deze plaats een beschouwing van Brentano  van een bladzijde lang weggelaten; ze bevat een vermoedelijk  commentaar op een parabel van Jezus, welke de zienster slechts  gebrekkig en fragmentarisch had kunnen vertellen.   Fascikel 28 3285