375. Natanael was een vlug en lustig man, maar anderzijds standvastig en vast in zijn mening, doch ook hierin zeer redelijk en rechtschapen. Hij zei tot Filippus: “Wat goed dat de moeite waard is, kan er uit Nazareth komen?” Hij kende trouwens de treurige befaamdheid van de Nazarethanen: hun scholen kenmerkten zich meer door gekibbel en geest van tegenspraak dan door grondige wijsheid; hij dacht: een leraar die daar zijn opleiding en vorming gekregen heeft, kan wel aan mijn eenvoudige, ongeschoolde vrienden behagen, maar kon niet hem noch zijn aanspraken op degelijkheid van leer bevredigen. Filippus echter antwoordde dat hij toch maar eens zou komen zien wat voor een man die Jezus was, want, besloot hij: “Hij is op weg naar Kana en komt hier aanstonds voorbij.” Nu kwam Natanael met Filippus naar beneden en zij volgden de korte zijweg, waaraan het huis gelegen was een weinig bezijden de grote landweg op Kana. Hier, waar de zijweg zich met de landweg verenigt, stond Jezus met enige leerlingen te wachten. Hoewel Filippus vroeger zeer vreesachtig was geweest, was hij nu, sedert Jezus hem geroepen had, zeer vrijmoedig en vertrouwvol. Terwijl hij met Natanael tot Jezus naderde, zegde hij met een luide stem: “Meester, ik breng U een man, die me vroeg wat er speciaal goeds uit Nazareth kan komen?” Natanael trad nu vóór Jezus en op hetzelfde ogenblik zei Jezus tot de leerlingen die Hem omringden: “Ziet ge, dit is nu een keer een ware Israëliet, in wie geen valsheid is!” Jezus zegde dit zeer vriendelijk en liefdevol. Verwonderd reageerde Natanael: “Waar vandaan kent U mij?” Hiermee wilde hij zeggen: “Hoe weet U dat ik rechtschapen, oprecht en zonder valsheid ben, aangezien wij nog nimmer met elkander gesproken hebben?” Hierop zegde Jezus: “Ik heb u reeds gezien. Eer Filippus u is komen roepen, zag ik u reeds (die keer) daar onder de vijgenboom staan!” Fascikel 12 429