Toen zij aankwamen, was het morgen. Een overgrote menigte mensen stond reeds te luisteren naar Joannes, die hun met gloedvolle geestdrift sprak over de nabijheid van de Messias en de boetvaardigheid en die zei dat het uur voor hem gekomen was om te wijken. Jezus stond reeds in het gedrang onder de toehoorders. Joannes voelde zijn nabijheid en zag Hem ook wel; hij was overstelpt van vreugde en vol vuur, maar hij onderbrak zijn redevoering niet en begon daarop te dopen. Hij had er reeds zeer vele gedoopt en het was omstreeks 10 uur toen Jezus in de rij der dopelingen op zijn beurt tot de doopvijver afdaalde. Joannes echter boog zich diep ontroerd en zei: “Ik heb het nodig door U gedoopt te worden en GIJ komt tot mij!?” Jezus antwoordde hem: “Laat het nu geschieden, want het betaamt dat wij alle gerechtigheid vervullen, dat gij Mij doopt en Ik door u gedoopt worde.” Hij zegde hem ook nog: “Wat u betreft, gij zult de doop van de H. Geest en van het bloed ontvangen.” Hierop bad Joannes Jezus hem naar het eiland te willen volgen. Jezus zegde dat Hij dit wilde doen, maar dan moest er van het water, waarin allen gedoopt werden, in de eilandvijver gegoten worden; en degenen die hier nu waren, moesten daar dan ook gedoopt worden. En de boom die Hij zou omvatten, moest daarna op de gewone doopplaats overgeplant worden, opdat voortaan allen zich daaraan vast zouden kunnen houden. De Zaligmaker ging nu met Joannes en diens twee leerlingen Andreas en Saturninus over de brug naar het eiland. Andreas was de negen leerlingen en gezellen van de Heer, van wie boven sprake geweest is, van Kafarnaüm naar hier gevolgd (fasc. 9, nr. 241, 19 september). Fascikel 10 236