jongen.  Door Marta’s leer en wonderen getroffen, omhelsden de  bewoners der omstreken het geloof in Christus.   Na een tijdlang in armoede en gebrek met wilde kruiden en vruchten  geleefd te hebben, ontving zij van de bevolking voldoende giften en  aalmoezen om haar gezelschap te onderhouden en zelfs tegenover  vreemdelingen de gastvrijheid te beoefenen.  Zijzelf echter stelde zich  met wilde natuurvruchten tevreden.  Ook werd zij soms op wonderbare  wijze van het nodige voorzien.   Zowel zij als haar vriendinnen gingen dikwijls op predicatietocht uit:  Tarascon en alle omliggende plaatsen beschouwen haar als hun eerste  apostel.   Maximinus, die dikwijls tussen haar en Magdalena tot bode en schakel  had gediend, kwam eens van Aix om Marta te Tarascon te bezoeken,  toen deze haar einde reeds voelde naderen.    De zorgen voor haar gemeenschap en de vermoeienissen van het  apostolaat hadden haar krachten uitgeput; zij verzocht haar trouwe  vriend en weldoener om een gunst: hij zou Magdalena ertoe overhalen  om haar zuster, die de dood voelde naderen, nog eens, eer zij stierf, een  bezoek te brengen.  Was zij, Marta, toch niet haar zuster, en was zij zelfs  in zekere zin niet haar geestelijke moeder geweest?   Magdalena liet haar door dezelfde tussenpersoon haar genegen groeten  overbrengen met de verzekering dat haar verzoek ingewilligd was.  Kort  daarna werd Marta door een zware ziekte overvallen, die haar onder  hevige koortsen een jaar lang aan het ziekbed gekluisterd hield.    Ondertussen stierf Magdalena en in een visioen zag Marta vanop haar  lijdensbed de ziel van haar zuster tussen engelenkoren ten hemel  stijgen: “Ach! dierbare zuster”, verzuchtte zij, “waarom ben je me niet  nog eens komen bezoeken, zoals je het me beloofd hadt.”    De avond nu van de zevende daarop volgende dag verscheen haar  Magdalena en sprak: “Dierbare zuster, ik kom ingevolge uw verzoek en  mijn belofte u vóór uw dood nog eens bezoeken … doch zie …  Wie hier  is, onze Zaligmaker zelf om u uit dit tranendal te verlossen en in de  hemel op te nemen; volg Hem zonder uitstel!”   De volgende dag, de achtste nadat Marta de ziel van haar zuster ten  hemel had zien stijgen, stierf ook Marta.    Fascikel 36 326