Daar was een ronde plaats95, en in het midden daarvan lag een grote steen, waarop de heilige jongeling geknield met opgeheven armen bad. Hij had een witachtig, lang en gegordeld kleed aan, waarboven op de borst en de rug een soort scapulier met een dubbele dwarsband neerhing; ik geloof dat het een deel van zijn diakenkostuum was. Bij de steniging werd een zekere orde of reglement in acht genomen. In de ronde plaats lag rondom bij de stenigers die een kring vormden, een hoop stenen. Deze aanwijzing van onze zienster is geheel in overeenstemming met de oudste traditie, die nu weer algemeen als juist erkend wordt. Een latere traditie, die zijn marteldood buiten de (oostelijke) Schaapspoort (nu Moriapoort) aan de voet van de stadsheuvel aanwijst, wordt niet meer gevolgd. 300 m ten noorden van de Damaskuspoort werd hem in de 5e eeuw een prachtige kerk gebouwd en toegewijd. Men vindt daar nu het klooster en de Bijbelschool van de Paters Dominicanen, die ook de oude Stefanuskerk herbouwd hebben. Voor deze nota en ook voor de volgende zie men na: grote kaart 3 en vooral fasc. 8, deel ‘Jeruzalem’, I. Enige tot nog toe niet genoemde monumenten rondom de stad, enz. 95 Ronde open plaats. – Tegenover de zo pas vermelde Stefanuskerk, op een afstand van 40 m naar het westen en links van de weg als men noordwaarts gaat, heeft de archeoloog Schick op een kunstmatig geëffende rotsheuvel van 55 m doorsnede, een stuk muur ontdekt, dat behoord heeft tot een rond gebouw van 54 m doorsnede. Dit was van binnen belegd met mozaïekstenen van 1 dm vierkant, gelegd in opus reticulatum. Ook werd daar afval gevonden van byzantijns beeldhouwwerk. Volgens Engelse ingenieurs kunnen de overblijfselen op de ronde heuvel hebben behoord tot de oude Stefanuskerk (Guide, 265). Nochtans wordt meest aangenomen dat de oude kerk in het domein van de Dominicanen gelegen heeft, doch in elk geval is dit zonder twijfel de ronde plaats, waar Stefanus, volgens K.E., gestenigd werd. De ronde muur om de heuvel kan een latere herinneringsmuur of beschermmuur geweest zijn, waarmee men vaak heilige plaatsen volgens oosters gebruik, omgaf (cfr. fasc. 11, nr. 331, voetnoot 110). Fascikel 36 280