priesters ondervroegen nu een andere afgod naar de reden daarvan en zijn orakel luidde dat het was omdat zich een dienaar van de ware God in de stad bevond, die de afgoden het zwijgen oplegde; meteen beschreef hij hun Bartolomeüs, zodat zij hem zochten en hem door een bezetene vonden, die riep: “Deze man doet me schier verbranden!” Dit riep hij, terwijl Bartolomeüs de duivel uit hem dreef. Toen de koning van dat land dit vernam, liet hij Bartolomeüs tot zich brengen, opdat hij zijn dochter zou genezen: ze lag razend in de boeien. Bartolomeüs liet ze voor zich brengen en beval dat men haar van haar ketenen zou ontdoen. Men aarzelde in het begin, want niemand waagde het de razende aan te raken, omdat zij de mensen beet met haar tanden. Maar Bartolomeüs drong aan: “Ontbind haar, want de duivel in haar is gebonden!” Nu maakten zij haar voeten los en ook de duivel moest uit haar wijken en zij zonk in onmacht neer; men bracht haar op het bevel van Bartolomeüs weg naar het bad; zij werd gezond, zwoer de afgodendienst af en liet zich dopen. Ik zag bovendien een huis vol vrouwen, witte en zwarte en allemaal van de duivel bezeten; zij lagen in een lang gebouw met een arm, en andere daarbij nog met een voet aan de muur vastgeketend; zij raasden op de erbarmelijkste wijze en wierpen en wentelden zich heen en weer. In hetzelfde huis had ook de dochter van Polymius gelegen, doch afgezonderd. 2270. Deze geesteszieken hadden perioden van kalmte en dan werden zij door de bewakers uitgelaten en in geval van nood weerom vastgeketend. Bartolomeüs genas ze alle en ik zag dat zij op een open plaats tot hem gebracht werden, waar hij hen onderrichtte en de afgoden liet afzweren. Daarna doopte hij ze aan een grote springbron vóór het paleis van de koning. Deze bron had een zeer groot waterbekken en een zeer Fascikel 35 201