Ik had meerdere visioenen van zijn marteling te Rome. Ik zag hem in een rond binnenhof, dat met een eenvoudige muur omringd was, ontkleed en gegeseld worden; hij was reeds oud, maar nog zacht, fris en jeugdig in zijn uiterlijk. Ik zag hem ook buiten de poort en in een grote, ronde plaats gebracht worden, waar een hoge en nogal enge ketel op een stenen ronde haard stond, die van onderen tochtgaten had. Joannes droeg een wijde, op de borst toegehaakte mantel, schier gelijk die van de Heer bij zijn verguizing (doornenkroning). Er stonden veel toeschouwers omheen. Men trok hem zijn mantel af en zijn lijf was bloedig rood van de wrede geseling. Twee mannen hieven Joannes die geen tegenstand bood, in de ketel omhoog, waarbij hij zelfs omhoog scheen te zweven. De olie kookte; zij stookten eronder met donkerkleurige spaanders, die in bundels aangebracht werden. Nadat Joannes zonder teken van smart of hinder een korte tijd in de olie gestaan had, hieven zij er hem weer uit en hij was over geheel zijn lichaam ongedeerd, ja, zelfs als verjongd en alle geselwonden waren verdwenen. Vele mensen die getuige van dit wonder waren, snelden zonder vrees naar de ketel en vulden ook kleine kruiken met de olie, waarbij ik me verwonderen moest dat ze zich niet verbrandden. Joannes echter zag ik weer teruggebracht worden. Ik heb reeds vroeger en ook hedennacht weer gezien dat op verscheidene plaatsen nog een restje van deze olie bewaard wordt. geschreven werd. Men onderscheidt er vroegere en latere gedeelten. De oudste zouden wel tot het jaar 63 kunnen teruggaan. Daaruit volgen VERONDERSTELLINGEN, b.v. dat niet alles door Joannes geschreven zou zijn, dat sommige delen, met name doubletten, door leerlingen van Joannes eraan toegevoegd werden. Misschien is het best te zeggen, op grond van K.’s mededelingen, dat Joannes zelf de auteur van die aanvullingen is. Fascikel 35 187