echtgenoot dikwijls met hem onderhouden; zij had hem ook zekere beloften gedaan, die niet met de deugd overeen te brengen waren. Nochtans was zij tot nog toe binnen de palen der welvoeglijkheid gebleven. Daar de toenemende drift van de jongeling haar in grote verlegenheid en angst bracht, bekeerde zij zich en liet zich dopen; zij beleed aan Joannes haar zonde en bekwam vergiffenis; zij was vol berouw en boetvaardigheid en haar man, die van haar verdriet de oorzaak niet wist, was zeer voor haar bezorgd. De jongeling die een heiden was, wilde zich bij haar besluit en verandering van leven niet neerleggen en zocht naar een gelegenheid om langs zijn vroegere gewone wegen in haar kamer te dringen. Hier zat zij op een rustbed. Hij naderde tot haar met verwijten en verteerd door hartstocht, eiste hij onder bedreigingen en geweldig aandringen hetgeen zij hem beloofd had. Maar zij beval hem weg te gaan en gedroeg zich zeer waardig als een echt christelijke vrouw. Ondertussen hoorde zij haar man komen. De jongeling vluchtte verschrikt en zijzelf verschoot zo geweldig dat zij in onmacht viel en kort daarop de geest gaf. Haar man was zeer bedroefd, te meer daar haar dood haar door de zware melancholie van de laatste tijd toegebracht scheen. De grafkelder waarin de vrouw begraven werd, bestond uit meerdere gangen. Verscheidene lijken lagen daar op stenen banken begraven, die naderhand toegedekt werden. Ook stond daar een klein stenen altaar, waarop voor die overledenen in de eerste dagen na hun dood, de H. Mis opgedragen werd. Daarna werden de grafbanken toegedekt (een behangsel vóór de grafnis gehangen?) Door zijn razende passie voortgestuwd, kocht de jonge man de huisbestuurder van de echtgenoot der vrouw om, om tot de grafkelder toegelaten te worden. Deze slechte mens stond dit tegen geld toe en bleef in een zijgang de wacht houden. Fascikel 35 176