haar Zoon. Deze overstraalde met het licht van zijn wonden het

licht dat van heel zijn verschijning uitging. Met goddelijke liefde

verwelkomde Hij zijn Moeder en terwijl Hij in het rond

neerwaarts als over de aarde rondwees als deelde Hij haar de

macht en heerschappij erover mee, reikte Hij haar iets als een

scepter over.

Zo zag ik haar ziel in de hemelse glorie haar intrede doen; het

visioen nam me zo volkomen in beslag, dat ik het tafereel van

haar afsterven op aarde helemaal vergeten was.

Enige apostelen, b.v. Petrus en Joannes moeten dit ook gezien

hebben, want zij hielden hun aangezicht naar de hemel gericht.

De meeste anderen knielden neer en bogen zich tot tegen de

grond. Alles was vol licht en klaarheid; het was als bij de

Hemelvaart van Christus.

Ik zag tot mijn allergrootste vreugde Maria’s ziel, toen zij de

hemel binnenzweefde, door een groot aantal verloste zielen uit het

vagevuur gevolgd worden, en ook heden waarop wij de

gedachtenis van haar Hemelvaart vieren, zag ik vele arme zielen

de hemel binnengaan en daaronder meerdere die ik ken.

Ik ontving ook de troostelijke verzekering dat jaarlijks op

Maria’s sterfdag aan vele arme zielen die haar op aarde trouw

vereerd hebben, dezelfde genade der verlossing ten deel valt.

Toen ik eindelijk mijn blik weer naar de aarde richtte, zag ik het

lichaam der H. Maagd schitterend, met een fris en jeugdig

aangezicht, met gesloten ogen en met op de borst gekruiste armen

op het sterfbed liggen. De apostelen, leerlingen en vrouwen lagen

in een kring op de knieën in gebed er omheen.

Terwijl ik dit alles zag, weerklonk er in de lucht een welluidend

gezang; een beweging van blijdschap vervulde de gehele natuur

op dezelfde wijze als ik het in de Kerstnacht heb waargenomen.

Ik stelde vast dat haar afsterven plaats heeft gehad om 3 uur in de

namiddag, hetzelfde waarop ook de Heer is gestorven.

Fascikel 35