De nacht vóór de Verrijzenis. – Jezus vertoont zijn nog onbezield lichaam aan zijn Vader en aan zijn Moeder. 2020. Kort hierop zag ik nogmaals het graf van de Heer. Alles was er stil en rustig. Zowat 6 of 7 wachten zaten of stonden tegenover en rondom de grafheuvel. Kassius had de gehele dag zijn plaats in de gracht voor de ingang van de spelonk slechts zelden voor korte ogenblikken verlaten. Hij stond daar nu weer beneden, verzonken in beschouwing en vol verwachting; grote genaden en bovennatuurlijke verlichtingen waren hem ten deel gevallen; inwendig begreep hij veel; hij kreeg aanschouwingen die hem grondig ontroerden. Het was nacht en de lantaarnen of vuurpotten vóór de grafgrot vormden met hun schijn een heldere, ruime lichtkring. Mijn beschouwing wendde zich aanbiddend naar het heilige lichaam dat daar nog onveranderd rustte, in zijn doeken gehuld, met een lichtkrans omgeven en tussen 2 engelen. Sinds de graflegging heb ik hen ononderbroken in stille, eerbiedige aanbidding aan het hoofd en aan de voeten van het heilige lichaam gezien; zij verschenen mij in een volkomen priesterlijke gestalte en door hun houding en hun op de borst gekruiste armen herinnerden zij mij aan de kerubs op de Verbondsark, behalve dat ik geen vleugelen aan hen zag. De hele begrafenis en de lijkbank van de Heer herinnerden mij overigens keer op keer zeer levendig aan de Verbondsark in de verschillende tijdperken van haar geschiedenis. Het is mogelijk dat Kassius dat licht en die engelen aanschouwde en dat hij daarom de blik bestendig op de gesloten grafdeur gevestigd hield als in opgetogenheid, zoals iemand die met levendig geloof het H. Sacrament aanbidt. Fascikel 32 703