Kruis en wijnpers. 2005. Toen ik eens nadacht over de woorden van Jezus aan het kruis: “Ik word geperst als de wijndruif, die men hier het eerst heeft gestampt; al mijn bloed moet ik geven tot het water komt en de schillen wit worden; voortaan echter zullen hier geen druiven meer geperst worden.”, kreeg ik ter verklaring een ander visioen over de Kalvarieberg. In een later tijd, na de zondvloed, zag ik dat rotsgewest niet meer zo wild en eenzaam. Hier en in de omstreken waren wijnbergen en weidegronden en hier zag ik eens tegen de avond Jafet, een oude, grote, bruinachtige man, met vele kudden en afstammelingen aankomen en zich hier legeren. Zij hadden hutten in de grond en de daken der huizen waren toegedekt met graszoden waarop bloemen en kruiden groeiden. In de omgeving groeiden vele wijnstokken. Op de Kalvarieberg werd een nieuwe methode van persen beproefd en Jafet was erbij tegenwoordig. Ik zag eerst de vroegere manieren om wijn te winnen en te bereiden en nog allerlei andere wetenswaardigheden over wijn, doch ik herinner mij alleen nog hetgeen ik nu ga zeggen. Heel in het begin at men zonder meer de druiven of bessen. Later perste men die uit in stenen kommen of in een kuip door middel van blokken en vervolgens in grote houten bakken (of goten) door middel van stampers. Nu zag ik hier een nieuwe pers uitgevonden, die een grote gelijkenis vertoonde met het heilige kruis. Ze bestond namelijk uit een dikke, holle, rechtstaande stam. Boven in die stam had men een zak vol druiven gehangen en vastgenageld; het was een zak die het sap liet doorsijpelen. Op de zak drukte een stamper, waarop een zwaar blok lag en in gaten aan beide kanten van de stam waren druk- of persbomen zo ingericht, dat ze tegen de zak Fascikel 32 661