(Zinsnede uit een vorige passage naar hier verplaatst: “Ook vandaag zag ik hen het grootste gedeelte van de tijd hier vergaderd, nu eens gescheiden, dan weer voor het gebed en de sabbatlezing onder de lamp bij elkaar. Ook kwam af en toe nog een leerling aan en zij deden voor hem open.”) Ik zag ook dat af en toe nog een aankomende aan de deur aanklopte, dat dan één van hen met vrees de deur ging openen en in gesprek met hem trad. Allen waren met eerbied vervuld voor Joannes, maar voelden zich tevens beschaamd en verlegen tegenover hem, omdat hij bij de dood van de Heer tegenwoordig was geweest. Doch Joannes was vol liefde en toegevendheid jegens allen; onbevangen en zonder heerszucht als een argeloos kind, verloor hij niets van zijn eenvoud en bescheidenheid. Ik heb hen ook eenmaal zien eten; zij hielden zich overigens zeer stil en de deuren bleven gesloten. Men kon hen hier ook niet verontrusten of lastig vallen, want het huis behoorde aan Nikodemus en zij hadden het voor het paasmaal gehuurd. 2000. Ik zag ook weer de H. Vrouwen in de donkere zaal van Maria’s woning, die alleen met een lamp verlicht was; zij bleven daar met gesloten deuren en afgedekte vensters tot de avond vergaderd. Nu eens rangschikten zij zich om de H. Maagd onder de lamp om te bidden en dan weer trokken zij zich elk afzonderlijk in de kleine beschoten (beschieten = met planten bekleden; betimmeren) cellen terug, sloegen een rouwsluier over hun hoofd en gingen zitten, hetzij in de lage, met as bestrooide beddebakken om rouw te plegen, hetzij met het aangezicht naar de muur gekeerd om te bidden180. 180 Tot de rouwpleging, waar de vrouwen zich hier aan overgeven, behoren een hele reeks praktijken, zoals het hoofd met asse bestrooien, in rouwgewaad of soort zak gehuld in de asse neerzitten of in de as neerliggen, enz. Fascikel 32 648