Petrus, Jakobus de Meerdere en Jakobus de Mindere ontmoetten Jozef en Nikodemus in de stad; zij weenden samen, doch Petrus met meer droefheid en hevigheid dan de anderen; hij was onmatig bedroefd, omarmde onder tranen de anderen, beschuldigde zichzelf en jammerde omdat hij bij de dood van de Heer niet aanwezig was geweest, en tenslotte bedankte hij de raadsheren ervoor, de Heer in hun eigen graf eervol te hebben begraven; zij waren allen overstelpt van smart en bijna uitzinnig. Zij spraken af dat men op hun aankloppen het Cenakel zou openen en de apostelen gingen verder op zoek naar de overige, overal verspreide leerlingen. Later zag ik de H. Maagd en haar vriendinnen aan de poort van het Cenakel komen, aankloppen en binnen gelaten worden. Ook Abenadar werd binnen gelaten en achtereenvolgens de meeste apostelen en verschillende leerlingen. De H. Vrouwen zetten al het gerei, dat zij van Kalvarië meegebracht hadden, op zijn plaats terug en begaven zich naar de afzonderlijke woning van de H. Maagd. Daar brachten zij enige minuten door met wenen en zuchten en wisselden enige gedachten over het gebeurde. De mannen deden nu andere klederen aan (nl. witte sabbatklederen) en begonnen de rustdag te vieren (eerste sabbatoefening de vrijdagavond). Ik zag hen in witte klederen en gegordeld onder de lamp staan. Daarna aten zij nog lammerenvlees in het Cenakel. Het gebeurde zonder ceremoniën en aan verscheidene tafels. Dit was het paaslam niet, want dit hadden zij reeds gisteren gegeten; zij waren allen in de grootste neerslachtigheid en droefheid gedompeld. Het waren 20 man ongeveer. Een van de H. Vrouwen ontstak eveneens een hanglamp in het midden van een ruime zaal van de woning van Maria. Onder deze lamp traden de vrouwen rondom de H. Maagd bij elkaar en zij baden koorsgewijs in grote droefheid en met diepe ingetogenheid. Hierop namen zij hun avondmaal. Fascikel 32 636