Hij is een Profeet, Hij is onze Koning, Hij is waarlijk de Zoon van God!” Deze onverwachte afstraffing uit de mond van een ellendig gekruisigde bracht hen in opschudding en zij zochten naar stenen om de boeteling aan zijn kruis te doden, doch de hoofdman Abenadar verijdelde hun opzet, dreef hen uiteen en herstelde de orde en de rust. De H. Maagd voelde zich ondertussen geheel gesterkt door het gebed van Jezus. Dismas bestrafte ook zijn lotgenoot, die vol woede zijn verwijt tegen Jezus herhaalde: “Als Gij de Messias zijt, help Uzelf en ons!” Dismas nam het voor Jezus tegen hem op: “Vreest ook gij God nog niet, terwijl gij toch dezelfde straf ondergaat en wij terecht, want wij ontvangen loon naar werken, maar Deze heeft niets verkeerds gedaan. Bezin u in uw laatste uur en bekeer u.” Hij was inwendig zeer verlicht, sterk ontroerd en hij beleed nu zijn schuld aan Jezus met deze woorden: “Heer, indien Gij me verdoemt, dan treft mij de straf die ik verdien, doch ik smeek U, erbarm U over mij.” Jezus antwoordde hem: “Gij zult mijn barmhartigheid ondervinden.” Dismas ontving nu de genade van een intens berouw gedurende ongeveer een kwartier. Al het laatst verhaalde geschiedde voor het grootste gedeelte terzelfder tijd of het volgde althans vlug op elkaar, van 12 uur tot half één, zonneuur en het was begonnen toen het kruis nauwelijks een paar minuten opgericht was. Er werd echter een grote ommekeer in de zielen van de meeste toeschouwers teweeggebracht, want de goede moordenaar was nog niet uitgesproken, of er ontstond een groot teken in de natuur, dat allen met angst vervulde. Fascikel 31 490