Deze man was Jonadab, een neef van de H. Jozef, uit de omstreken van Bethlehem, een zoon van Jozefs broer, aan wie Jozef na Christus’ geboorte de tweede ezel, die hij voortaan te veel had, in pand gegeven had (cfr. fasc. 6, nr. 166). Hij was geen beslist en uitgesproken vriend van Jezus; hij had zich ook heden op een afstand gehouden en slechts uit de verte overal spiedend de gebeurtenissen gevolgd. 1926. Reeds bij het vernemen dat de vijanden van Jezus Hem bij de geseling geheel ontkleed hadden, had een gevoel van verontwaardiging hem aangegrepen en toen het ogenblik van de kruisiging naderde, had een geweldige angst hem overvallen in de tempel. Terwijl de Moeder van Jezus op Golgota tot God riep, werd Jonadab eensklaps door een onweerstaanbaar innerlijk geweld uit de tempel naar Golgota gedreven; hij voelde dat hij Jezus in zijn naaktheid moest gaan bedekken. Met verbittering voelde hij in zijn ziel de verontwaardiging die Sem had gevoeld, toen Cham spotte met de naaktheid van zijn door wijn bedwelmde vader; als een nieuwe Sem moest hij, als voortgedreven, de schaamdelen van de goddelijke wijnperstreder gaan bedekken. Die kruisigers waren afstammelingen van Cham en Jezus trad de bloedige pers van de nieuwe verlossende wijn, toen Jonadab Hem kwam bedekken. Deze handeling was de vervulling van een oude voorafbeelding en Jonadab werd voor zijn liefdedaad beloond, zoals ik het gezien heb en het later zal verhalen (in de nrs. 2001- 2003). Fascikel 31 457