thans de onbeschrijfelijkste smarten. Meedogenloos rukten zij Hem dit scapulier van de borst. De Zaligmaker stond daar nu verschrikkelijk mismaakt en verscheurd, zonder kleed, tenzij van striemen, wonden en bloed. Zijn schouders, ruggeplaten en ribben waren tot op het been toe ontvleest. Hier en daar waren plukken witte wol, afkomstig van het scapulier, in de bloedklonters, in de wondkorsten en in het opgedroogde bloed van zijn borst blijven kleven. Eindelijk ontdeden zij Hem van zijn laatste kledingstuk, zijn lendengordel en nu stond Jezus daar helemaal naakt. Hij boog en kromde zich voorover om enigszins zijn schaamte te bedekken; en toen Hij onder hun handen scheen te zullen neerzinken, wentelden zij een steen nader en deden Hem er op neerzitten. Dan drukten zij Hem ook weer, nu voor de derde maal, de doornenkroon op het hoofd120 en boden Hem de andere kruik met gal en azijn aan, doch zwijgend wendde Hij het hoofd af en weigerde te drinken (cfr. Mk. 15, 23). medelijden het kruis zou hebben afgenomen om het voor Hem tot op Kalvarië te dragen.” (cfr. Vie, I, 135; 367-368). Zij zegt nog: “Die wonde heb ik dikwijls gezien; het was een van de smartelijkste van de wonden die Hem in zijn lichaam toegebracht waren.” (Vie, II, 424). 120 Voor de 3e maal werd de kroon opgezet. – In haar lijdensvisioenen bloedt Th. Neumann driemaal uit het hoofd: 1) Als men Jezus de doornenkroon opzet in het binnenhof van het pretorium. 2) Als men Hem die afneemt om Hem weer zijn kleed zonder naad te kunnen aandoen vóór Hij het kruis opneemt. (Volgens K.E. wordt ze Hem na zijn eerste val op de kruisweg weer opgezet.) 3) Als de kroon Hem nogmaals wordt afgenomen om Hem van het naadloze kleed opnieuw te beroven, waarna ze weer wordt opgezet. Alles identiek hetzelfde als bij onze zienster. Fascikel 31 455