Toebereidselen voor de kruisiging. 1920. Het was ongeveer kwart vóór twaalf, toen Jezus, binnen de ringwal gesleurd, op de strafplaats de laatste maal onder het kruis neerviel en men Simon wegjoeg. Met hun koorden rukten zij Jezus weer omhoog, snoerden de kruisbalken los en uit elkaar en legden ze op goed geluk af voorlopig in kruisvorm tezamen. Ach! hoe ellendig stond de arme Jezus daar op de folterplaats, zo diep bedroefd, bloedig verscheurd, bleek, vol wonden als een schrikwekkend beeld. Zij wierpen Hem op de grond neer onder nieuwe beledigingen, zoals deze: “Koning der Joden, wij moeten de maat eens nemen van uw troon!” Doch Jezus legde zich bereidwillig zelf op het kruis neer; had Hij het te midden van al zijn pijnen sneller kunnen doen, zij hadden Hem voorwaar niet moeten neerrukken. Daarna strekten zij Hem op het kruis uit en tekenden zijn lengte aan op de plaats van zijn handen en voeten, terwijl de Farizeeën hun spotlust botvierden. Vervolgens rukten zij Hem weer recht en brachten Hem geboeid ongeveer 70 schreden noordwaarts de Kalvarieberg af, naar een in de rots gehouwen holte, die op een kelder of regenput geleek116; zij hieven de deur omhoog en stieten Hem 116 Regenput of kelder. – In de traditie staat deze put bekend onder de naam ‘Gevangenis van Jezus’ en wordt in de noordoosthoek van de H. Grafkerk vereerd in een kapel die de vermelde naam draagt. Natuurlijk bestempelen de geleerden die heilige herinnering als legendarisch, maar in die kapel zijn nog sporen van die oude put te zien. Hij bevond zich zowat 35 m ten noordoosten van de top van Kalvarië. Hier bevestigt K. de traditie en de traditie bevestigt haar mededeling. “Die gevangenis is gedeeltelijk in de rots gehouwen.” (Guide, 128), doch men mag niet uit het oog verliezen dat de bodem rondom Kalvarië en rond het H. Graf weggehakt werd voor de bouw van de basiliek (zie hieronder). Fascikel 31 444