Zoon en Verlosser stond vast. Haar heilige gezellinnen met Joannes brachten haar weg, opdat de verblinde mensen, die haar omringden, geen nieuwe zonde zouden bedrijven door te spotten met de droefheid van Jezus’ Moeder. Maria’s moederliefde echter liet haar geen rust. Zodra zij bijgekomen was, wilde zij de lijdensweg van haar Jezus bewandelen. Haar vriendinnen moesten haar nogmaals van de ene plaats naar de andere begeleiden, want haar ijver voor de geheimnisvolle verering van Jezus’ lijden om het mee te beleven, zette haar aan om overal, waar de uit haar geboren Verlosser der wereld zo vreselijk voor de zonden van de mensen, zijn broeders, geleden had, eveneens het offer van haar tranen te plengen. En zo nam Maria, de Moeder van de Heer, alle plaatsen die door het lijden van haar Zoon geheiligd waren, in bezit95, door ze vooraf in te wijden met het offer van haar tranen, als een begin van de verering, welke de Kerk, ons aller Moeder, in de toekomst zou voortzetten. Zo had ook Jakob de steen, waarbij hem de belofte was gedaan, opgericht en hem door een zalving met olie, aan God en de dienst van God toegewijd. 1900. Gezeten op zijn rechterstoel stelde Pilatus nu het vonnis ook nog op schrift en de griffiers die achter hem stonden, maakten er meer dan 3 kopijen van. Er werden ook boden uitgestuurd, want bepaalde dingen moesten door anderen ondertekend worden. Ik weet echter niet of deze laatste schriften iets met de veroordeling te maken hadden, dan wel of ze andere verordeningen bevatten. Sommige van die stukken werden nochtans door boden ook naar verre plaatsen gezonden. Pilatus schreef o.m. een vonnis dat wel 95 Maria nam de H. Plaatsen in bezit. Te vergelijken met nr. 1864, alsook voetnoot 64. Fascikel 30 386