Keer op keer ontsnapte haar een zacht gekreun en haar ogen waren ontstoken van het wenen. Gesluierd lag zij in de armen van Maria Heli, haar oudere, reeds bejaarde zuster, die treffend geleek op haar moeder Anna. Maria Kleofas, dochter van Maria Heli, bevond zich daar eveneens en hing meestal aan de arm van haar moeder. De heilige vriendinnen van Maria en van Jezus waren alle in hun sluier en mantel gehuld en stonden samengedrongen rond de H. Maagd, huiverend van angst en droefheid, zacht weeklagend, als wachtten zij hun eigen doodsvonnis af. Maria droeg een lang en bijna hemelsblauw kleed en daarboven een lange witte wollen mantel en een geelwitte sluier. Maria Magdalena was geheel ontzind, in de war en van treuren en zuchten dodelijk uitgeput; haar haarlokken waren onder haar sluier losgeraakt. Toen Jezus na de geseling aan de voet der kolom neergezonken was, zag ik dat Klaudia Prokla, de vrouw van Pilatus, een pak grote doeken naar de Moeder van God zond. Ik weet niet meer juist of zij van mening was dat Jezus in vrijheid gesteld zou worden en dat Maria dan met die doeken de wonden van Jezus zou verbinden, dan wel of die goedhartige heidin haar die doeken zond met het doel waartoe de H. Maagd ze feitelijk gebruikte. Tot zichzelf teruggekomen, zag Maria op een geringe afstand haar Zoon met verscheurd lichaam door de beulen voortgedreven worden. Met zijn kleed wiste Hij het bloed uit zijn ogen om naar zijn Moeder te kunnen zien. Wanneer de vermogens en de zinnen zo opgeheven zijn dat ze dood schijnen, hoe is het dan te verklaren dat zij geheimen begrijpen? Ik weet het niet en misschien weet het niemand. Alleen de Schepper weet het, zoals veel andere dingen die in deze toestand voorkomen.” Fascikel 30 349