Het tweede paar beulen viel nu met een nieuwe woede op Jezus aan; zij hadden een ander soort roeden, die knoestig waren als takken van doornhout; het scheen dat er hier en daar knopen en pinnen aan vastgemaakt waren. Onder hun woedend slaan scheurden alle gezwollen plaatsen van Jezus’ heilig lichaam open en zijn heilig bloed spatte in het rond; de armen van de beulen werden er mee besprengd. Jezus zuchtte, bad en schudde van de pijn. Op dit ogenblik trokken vele vreemdelingen op kamelen over het forum en toen het volk hun vertelde wat er aan het gebeuren was, lag in hun blik en op hun aangezicht ontsteltenis, schrik en droefheid te lezen. Van die reizigers hadden sommigen de doop van Joannes ontvangen en anderen waren vroeger toehoorders geweest bij bergonderrichtingen van Jezus. Vóór het paleis van Pilatus duurde het razen en roepen voort. Het derde paar beulen sloegen Jezus met gesels; dit waren riemen of kettinkjes die aan een ijzeren handgreep vast waren en die aan hun einde ijzeren haakjes hadden, waarmee zij Jezus hele lappen vel en vlees van de ribben scheurden75. “In de lente is het weer in Palestina zeer onvast; het kan mooi zijn, het kan stikheet zijn, het kan sneeuwen en de Kamsin, die voornamelijk ‘s morgens waait, is te duchten als oorzaak van koorts.” (Sertillanges, 13). Deze morgen scheen dus de natuur, zoals op het ogenblik van Jezus’ dood, met de beulen en met de Vader samen te spannen om Jezus geen soort lijden te besparen. 75 Die aan hun einde kleine ijzeren haakjes hadden. – Zulke roeden worden schorpioenen geheten, omdat die haakjes herinneren aan de venijnige staart van de schorpioenen, die haakvormig eindigt, waar het venijn in het voorlaatste lid van de staart verborgen is. De eerste beulen geselden Jezus met bullepezen; (genoemd in II Makk. 7, 1). De beulen rukten daarmee ganse stukken vel en vlees van Jezus’ ribben. Fascikel 30 343