zij het lichaam aan de voorkant: borst, buik, benen tot tegen de voeten. Niet zelden viel de gekastijde, eer de geseling geëindigd was, bewusteloos neer om spoedig de geest te geven, zoals blijkt uit dit kernachtig woord van Cicero: pro mortuo sublatus est, brevi postea mortuus: “Voor dood weggebracht, gaf hij kort daarop de geest.” Op dezelfde manier spreken over de geseling: Titus Livius, Suetonius, Flav. Josephus, enz. *** In het algemeen komt alles wat de H. Maagd over het lijden van Jezus aan de H. Brigitta meedeelde, treffend overeen met de visioenen van K. Emmerick. Als voorbeeld geven wij hier de beschrijving van de geseling: “Jezus’ lichaam werd geheel verscheurd door de roeden, die van puntige stekels voorzien waren, diep in het vlees drongen en lappen vel en vlees meerukten. De eerste slag die zij Jezus toebrachten, wierp mij ten gronde in bezwijming. Toen ik weer bijkwam, zag ik zijn lichaam zo verscheurd en opengereten, dat de ribben zichtbaar waren. Het zien hoe elke slag een stuk van zijn lichaam rukte, veroorzaakte mij ontzettende smart. Daar mijn Zoon met bloed bedekt en met wonden als doorploegd en nergens een gezonde plek nog te zien was, riep een man uit het volk, door medelijden aangedreven, uit: “Wilt gij dan een mens die niet veroordeeld is, geheel doden?” en meteen sneed hij de banden door, waarmee mijn Zoon aan de kolom vastgebonden was. Jezus viel in de plas van zijn bloed op de grond en zocht zijn klederen te bemachtigen. Terwijl Hij weggeleid werd, liet Hij bij elke stap een bloedig voetspoor na, waarlangs ik Hem gemakkelijk kon volgen. Waar Hij voorbijgekomen was, stonden zijn voeten bloedig in de grond gedrukt. De beulen gunden Hem zelfs de tijd niet om zijn klederen weer aan te doen, maar sleurden en stampten Hem vooruit en snauwden Hem toe zich te haasten. Terwijl men Hem aldus als een booswicht vooruitdreef, wreef Hij het bloed uit zijn ogen …” (Openb. II, 70; Dubois, 253-254). *** Het feit dat een man uit de menigte toeschoot, de koorden doorsneed en zo een einde aan de geseling maakte, wordt ook door Tertullianus vermeld. Jezus viel er bij te gronde als een levenloze romp en werd door de beulen heen en weer geschopt. Hoe kwam die kerkvader aan deze bijzonderheid? Fascikel 30 337