Sommige goede mensen raapten die heimelijk op, zoveel als zij konden en maakten zich er mee uit de voeten; later echter konden zij die niet terugvinden, ze waren verdwenen. Onder het verhoor had het daar verzamelde gepeupel Jezus ook reeds in het aangezicht gespuwd, Hem vele keren met vuisten geslagen, met stokken gestoten en gestoken met priemen. Dit waren stokken met aan hun einde een stekelige kolf of kop. Doch daar men Hem nu gans aan hun willekeur had overgeleverd, werkten zij hun woede en boosheid op een onzinnige wijze aan de arme Jezus uit; zij zetten Hem op het hoofd de ene na de andere, verscheidene kronen, die van stro of boombast gevlochten waren en waaraan zij verschillende vormen gaven, volgens de bespotting die zij Hem wilden aandoen. Even daarna sloegen zij die telkens weer af met andere boosaardige spotwoorden. En eens zeiden zij: “Zie! daar is nu de zoon van David met de kroon van zijn vader!” Dan weer: “Zie! daar is nu Degene die meer is dan Salomo!” Of nog: “Daar hebben wij nu de koning die een bruiloftsmaal aanricht voor zijn zoon!” En zo dreven zij in Hem de spot met alle eeuwige waarheid, die Jezus tot zaligheid van de mensen in waarheid en gelijkenis gesproken had. En terwijl zij Hem aldus op de schandelijkste wijze verguisden, hielden zij niet op Hem met vuisten en stokken te slaan, heen en weer te stoten en Hem walgelijk in het aangezicht te spuwen. Eindelijk vlochten zij nog een kroon van dik tarwestro, van het soort dat in dat land daar groeit, en na Hem nog eerst zijn naadloos geweven kleed te hebben uitgetrokken en een hoge muts, bijna gelijk een tegenwoordige bisschopsmijter op het hoofd te hebben gezet, plaatsten zij de kroon daarboven48. 48 Kronen van stro en bast gevlochten. – In Notre Dame te Parijs wordt een kroon of brede band, gemaakt van een soort biezen, vereerd als de doornenkroon van Christus. Er zijn geen doornen aan, maar er zijn er aan geweest, beweert men. Als men bij onze zienster leest hoe de soldaten Fascikel 30 234