bekoring en begonnen in hun overtuiging te wankelen. Het getal standvastigen was niet groot. Toen ging het zoals nog heden: men wil wel een goed christen zijn, zolang het de mensen niet mishaagt en men er eer mee inoogst, zolang het geen offers vraagt, doch men schaamt zich over het kruis, zodra een wereldse omgeving ons gedrag scheel beziet en blameert. Velen echter werden reeds bij het begin van deze lage, onrechtvaardige, hemeltergende wreedheden tegen Jezus, en tevens door het geduld van de Zaligmaker, die te midden van zoveel leed geen klacht uitte, getroffen in hun hart en dezulken trokken zich moedeloos en zwijgend terug. Hoe Jeruzalem er uitziet in dit uur. 1822. De grote, volkrijke stad en de uitgestrekte kampen van de vreemde paasgasten in een wijde omkring hadden, hetzij binnenshuis, hetzij in het openbaar, hun vele gebeds- en godsdienstoefeningen, gebruiken en voorbereidingen tot het feest verricht en waren nu juist ter rust gegaan en ingeslapen, toen het bericht van Jezus’ gevangenneming vriend en vijand deed ontwaken. Op alle punten van de stad zag men de personen, die door de hogepriesterlijke boden opgeroepen waren, in beweging komen. Zij snelden, de enen bij de schijn van de maan, de anderen bij fakkellicht, door de straten, die te Jeruzalem ‘s nachts anders bijna overal verlaten en zeer somber zijn. Van de meeste huizen immers komen de vensters en de deuren uit op de binnenplaatsen, die in het oosten het toneel zijn van het familieleven (cfr. fasc. 2, nr. 64). Fascikel 29 188