1812. Zo was de situatie, toen Petrus op de soldaten insloeg en Malchus trof. Aanstonds zei Jezus hem: “Petrus, steek uw zwaard terug in de schede, want allen die het zwaard trekken, zullen door het zwaard omkomen. Of meent gij dat Ik niet tot mijn Vader kan bidden en dat Hij Mij op dit ogenblik niet aanstonds meer dan 12 legioenen engelen zou zenden (indien het zijn Wil is dat Ik bevrijd worde)? Maar hoe zouden dan de Schriften vervuld worden, indien verhinderd werd, wat hier gebeurt? En moet Ik de beker, die de Vader voor Mij bestemd heeft, niet drinken?” Hij zei ook nog: “Laat Mij ook nog even die man genezen.” Hierop naderde Hij tot Malchus, raakte het gewonde oor aan en het was genezen. Jezus was omringd door de wachten en beulsknechten en de 6 Farizeeën of beambten en om Jezus te versmaden zegden dezen tot de bende: “Hij gaat met de duivel om; het oor scheen door zijn toverij gewond en nu schijnt het door dezelfde toverkunst genezen.” Dan sprak Jezus tot hen: “Gij zijt uitgetrokken als tegen een rover met zwaarden en stokken om Mij als een moordenaar gevangen te nemen; dagelijks leerde Ik bij u in de tempel en gij hebt de hand niet naar Mij uitgestoken, maar dit is uw uur, het uur van de macht der duisternis.” Zij (de 6 snode Farizeeën) gaven bevel Hem te binden en snauwden Hem honend toe: “Ons hebt gij toch door uw toverkunst niet omver kunnen krijgen.” En zo riepen ook de handlangers Hem toe: “Uw toverkunst zullen wij U wel afleren, enz.” Jezus antwoordde nog iets, wat ik mij nu niet herinner. Fascikel 29 161