van Dokter Neef en Passavant met hun somnambule vrouw Müller en hun geneeskundig magnetisme, waarover wij gesproken hebben in het leven van K. Emmerick, 2e Deel, blz. 364 en 465). 1663. In de andere kring en omtrek (b) was ook een kerk als een geheim genootschap, maar dit geleek meer aan allerlei broederschappen. Daar was geen openbare duivelsdienst en ook zag ik er satan zelf niet in persoon, noch zulke afzichtelijke verregaande ondeugden, maar wel werken met allerhande kunstgrepen, natuurkrachten en -geheimen; zij maakten goud, gingen met stokjes, waaraan zij tanden of een kam sneden, en deze sloegen zij in de aarde. Zij bedreven bijgeloof met ringen, waarop lettertekens stonden, met amuletten, die zij op zich hingen, met feestpartijen, met het slaan en leggen van kaarten, met koortsbezweringen, met valse kwakzalverachtige wondergenezingen, met lapjes, die zij in stromend water wierpen, na ze in het bloed van wonden gekleurd te hebben, met het meten der grootte van kinderen, enz. Ik heb hier duizend en één wonderbare zaken gezien, die schijnbaar strekken tot de gezondheid van het lichaam, tot alle tijdelijk comfort en voorspoed der mensen, maar in dit alles zag ik een verkapte, vermomde duivelsdienst, de begeerte om genezen te worden zonder afstand te doen van de zonde, die toch de bron van de dood en der ziekte is, een zoeken naar hulp en genezing, maar niet bij Jezus en zijn heilige Kerk, maar bij de gevallen natuur. Daarom zag ik ook al die genezingen oppervlakkig en verderfelijk. Dit werd mij door beelden getoond, b.v. door het dichtmaken van een opening met papier, zodat ze verborgen, maar niet weggenomen was. Ook DEZE kerk was – zelfs nog meer dan de duistere voorgaande – door magnetische personen omringd, maar zij waren niet in zulk een erg zondige toestand, doch alles was gelijk een voorschool, een voorbereidende klas tot het ergste. Fascikel 28 3176