inschepen. De sterren glansden helder en zij moesten in de nacht verstrooid en langs omwegen gaan, om door de mensen die overal wachtten, niet ontmoet en herkend te worden. Toch bemerkten de wachtenden hun afvaart en zij maakten aanstonds aanstalten om ook op de overkant te komen. Het gerucht van hun afreis verspreidde zich in alle naburige kampementen en de scharen, die bij Betsaïda legerden, vaarden gedeeltelijk over en gingen gedeeltelijk meer noordelijk (weiter oben) over een brug van de Jordaan. Ook op de overzijde legerden grote volksscharen, en toen deze het schip van Petrus met het dagaanbreken tot de oever zagen naderen, liepen zij allen naar die kant samen (Mt. 14, 13; Mk. 6, 31-33; Lk. 9, 10-11). Het schip van Petrus met Jezus, de apostelen en de 24 leerlingen landde tussen de tolplaats van Matteüs en Klein-Chorazin. (Dit laatste ligt in de hoek bij de noordpunt van het Meer; de haven is dus te Mesadijeh, de meest gebruikte). Zij gingen van daar (zuidoostwaarts) op de berg, aan welks voet de tolplaats van Matteüs ligt. (Duidelijk te zien op grote kaart 2 en 3 en op menige kleine kaart, b.v. fasc. 20, nr. 895, zie hierna). Jezus wilde zich met de leerlingen in de eenzaamheid begeven om hen te onderrichten, maar zij werden weldra door grote scharen volk van alle kanten omringd en Jezus vertoefde op een geschikte plaats van de berg. De leerlingen rangschikten het volk en Hij sprak het toe over de acht zaligheden en het gebed. Ook legde Hij weer het begin van het Onze Vader uit. Na enige uren vermeerderde nog de menigte. De mensen kwamen uit alle omliggende steden toegestroomd, vooral uit Julias, Chorazin en Gergesa; zij brachten ook zieken en bezetenen aan en zowel de leerlingen als Jezus genazen er vele van. Tegen de middag kwamen hier ook alle nog overige leerlingen aan, die in Kafarnaüm gedeeltelijk achtergebleven, gedeeltelijk na Fascikel 22 2062