zijn schouder hing en met een gordel om zijn middel gesloten was; hij voelde dat zijn Zaligmaker nabij was en veel dorst had. Dan bad het knaapje en stiet met zijn stokje in de aarde: een overvloedige bron welde aanstonds op en Joannes ijlde de waterloop voorbij en keek de voorbij reizende H. Familie aan op de plaats waar de waterloop neerstortte; hij sprong op van vreugd en wuifde met zijn wimpel. Hierna zag ik hem teruglopen tot bij een grote, overhangende rots. In haar nabijheid daalde de bodem en vormde daar een spelonk. De straal van die bron vloeide op deze plaats in een kleine diepte, die door Joannes tot een vijver vergroot werd. Later woonde hij een tijdlang in deze spelonk. De H. Familie was bij deze gelegenheid over een deel van de Olijfberg gereisd. Een half uur ten oosten van Bethlehem had ze gerust534, en was dan, de Dode Zee steeds ter linker zijde hebbend, een uur of 7 ten zuiden van Bethlehem en 2 uren ten zuiden van Hebron gekomen. Daar betraden zij de woestijn, waarin de kleine Joannes zich ophield; ik heb hen dit beekje zien overschrijden en ernaast, op een gemakkelijke plaats, zien rusten en zich verkwikken. Ook toen de H. Familie uit Egypte terugkeerde, zag Joannes Jezus IN DE GEEST en sprong juichend op, kijkend in de richting van de weg van Jezus, maar hij zag Hem niet met de ogen van het lichaam, want zij waren op een afstand van meerdere uren van elkander. 534 Ten oosten van Bethlehem. – De hier bedoelde rustplaats was in de zogenaamde melkgrot. Aan deze grot is ook de traditie verbonden van een rustplaats der H. Familie op haar vluchtreis naar Egypte. In fasc. 7, nr. 175 heeft K. deze rustplaats ten oosten van Bethlehem niet vermeld, maar in fasc. 7, nr. 176, vindt men het verhaal van de ontmoeting van de twee kinderen ten zuiden van Hebron, verhaal dat wij hier vernemen uit de mond van Jezus zelf. Fascikel 22 1949