Benevens deze schriftgeleerde zag ik nog twee andere afgewezen worden; deze hadden reeds een tijdlang met Hem als leerlingen meegegaan. Één van hen vroeg Jezus of Hij niet weldra een begin zou maken met zijn Rijk? Wanneer Hij voornemens was het in bezit te nemen? Dat Hij zijn zending voorwaar reeds afdoende bewezen had. Of Hij bijgevolg niet binnenkort de troon van David zou bestijgen? Toen Jezus hem daarover nader onderrichtte en hem de navolging aanbeval, bracht hij in, dat hij nodig eerst afscheid van zijn huis wilde nemen. Maar Jezus stelde hem dit grondbeginsel: “Wie de hand aan de ploeg slaat en achterwaarts kijkt, is niet geschikt voor het koninkrijk Gods.” (Lk. 9, 61-62). Een derde die reeds bij Sefforis hij Jezus geweest was, zei dat hij nog eerst gaarne zijn vader zou begraven. Dit nu was beeldspraak; de spreuk had een andere betekenis die ik niet meer nauwkeurig weet, want zijn vader was niet gestorven; ik meen dat dit een manier van spreken was, waarmee de verdeling van het erfgoed en ook de verzorging van de vader bedoeld was (Mt. 8, 21-23), zolang deze nog te leven had. Tegen avond voer Jezus over en groep na groep trok veel volk Hem achterna. Hij richtte ginds nog het woord tot de menigte en liet door de leerlingen al het brood en alle vissen, die zij nog hadden, onder het volk uitdelen. Daarna ging Hij met enige leerlingen het gebergte in en bracht de nacht door in gebed in een tent of spelonk in het gewest van Chorazin. Fascikel 20 1697