meer en meer door Hem geboeid. Door zijn afschildering van de ondeugd en zijn bedreigingen met straffen werd zij hevig in haar ziel ontsteld en geschokt; zij kon aan de indruk niet weerstaan, beefde en weende onder haar sluier. 852. Toen Jezus nu zo liefdevol en smekend de zondaars toeriep om tot Hem te komen, waren vele mensen als meegesleept en er ontstond een beweging in de kring der toehoorders; het volk drong nader tot Jezus; ook Magdalena naderde en om harentwil ook haar gezellinnen. Doch toen Hij zei: “Ach! indien ook maar één enkele ziel tot Mij naderde”, voelde Magdalena zich zo aangetrokken, dat zij naar Hem toe wilde; ze trad reeds voorwaarts, doch de andere weerhielden haar om storing te vermijden en zeiden: “Wacht nog even! later!” Deze ontroering van haar wekte nauwelijks de opmerkzaamheid van haar naaste omgeving, omdat aller aandacht geheel op Jezus gevestigd was. Jezus echter, als kende Hij Magdalena’s ontsteltenis, antwoordde er aanstonds op met troost, door te vervolgen: “Indien ook maar één vonkje van boetvaardigheid, van berouw, liefde, geloof en hoop door mijn woorden in een verdwaald, arm hart gevallen is, zal het vrucht dragen; het zal aangerekend worden; het zal leven, kiemen en zich ontwikkelen; Ik zal het voeden, het grootbrengen, het terugvoeren tot de Vader.” Deze woorden troostten Magdalena; zij voelde ze door en door en ging weer bij haar gezellinnen neerzitten. Ondertussen was het nu ongeveer 6 uur geworden. In het westen begon de zon achter de (centrale) bergketen te dalen. (Die Sonne stand schon tief dem Berge im Rücken.) Fascikel 19 1514