geestelijke zin. Eens antwoordde een ondervraagde vrouw zeer zelfvoldaan en preuts: “Ja, Meester, ik zorg altijd zeer goed voor de sabbatlamp.”424 Hierom werd zij door de andere naast bijzittende vrouwen uitgelachen, omdat zij volstrekt niet begrepen had wat Jezus met zijn gelijkenis bedoeld had. Hij gaf dan achteraf zelf een treffend antwoord op zijn vragen, en zij die verkeerd geantwoord hadden, moesten een geschenk voor de armen ten beste geven; deze geschenken hadden zij reeds voorop bijeengebracht; de vrouw met haar sabbatlamp leverde voor de armenschat een stuk laken. Jezus schreef ook met een riet voor elke medespeelster een raadsel in het zand en zij moesten het antwoord er onder schrijven; hieraan knoopte Hij dan een zedenles vast, waarin Hij hun wees op hun gebreken en verkeerde neigingen. Hij deed dit zo, dat de ene voor de andere niet behoefde te blozen, terwijl anderzijds ieder voor zichzelf zeer aangegrepen was. Deze vermaningen van Jezus hadden hoofdzakelijk betrekking op de misstappen, waaraan zij zich tijdens het loofhuttenfeest schuldig hadden gemaakt, want de 424 Zorgen voor de sabbatlamp. – Het in orde brengen en aanmaken van de sabbatlamp, waaronder op deze dag de gebeden gedaan werden, was de taak van de vrouwen. Hun werd op het hart gedrukt zich met hartelijke vreugde er van te kwijten, want de belofte van een heilig nakomelingschap en een lang leven voor hen en hun man was er aan verbonden. Het klaarmaken van die lamp was een van de voorbereidselen tot de sabbat. Voor vreemdelingen waren deze ontstoken lampen het kenmerk van de joodse sabbat. De evangelist Lukas duidt het begin van een sabbat aan met een uitdrukking die aan het gebruik van de sabbatlamp ontleend is: dies erat parasceves et sabbatum illucescebat (23, 54): de sabbat begon te lichten, brak aan. Fascikel 19 1475