dus van vaderlijke zijde een zuster van Maria van Kleofas en van haar broers, die thans nog leerlingen van Joannes zijn en tot nog toe maar enige keren vermeld werden in mijn verhalen; zij was bij Nazareth getrouwd geweest en is weduwe. Twee zonen van haar, die later ook leerlingen werden, dienen nu in de visserij als knechten op het schip van Zebedeüs. Maria de Sufanietin is nu tot haar man gereisd en ik voorzie dat zij tezamen naar Ennon terug zullen keren. Lazarus’ landgoed bij de herberg, die ten oosten van Meroz staat, bestond in een schoon terrein met vele fruitbomen. Ook waren daar mooie dreven. De opzichters bleven daar bestendig en zorgden voor de verkoop van de vruchten; maar nu waren zij bovendien belast met het toezicht op de herberg. Het langer verblijf van Jezus alhier in deze tijd was reeds bij de laatste bijeenkomst met Lazarus te Ennon (fasc. 18, nr. 740) geregeld geworden; de vrouwen waren daarop naar hier gereisd, om alles in gereedheid te brengen en de bewoners van het gewest waren op Jezus’ komst voorbereid. (Spijts de uitdrukking ‘bij de herberg’ is toch wel Lazarus’ landgoed bedoeld, 3 uren meer noordelijk.) Slotrede op de berg bij Meroz. 808. 31 oktober. – ‘s Morgens leerde Jezus nog bij de bron in Meroz en in zijn toespraak verweet Hij de Farizeeën nogmaals dat zij het volk verwaarloosden. In de namiddag besteeg Hij weer de berg en hield er een prediking op de wijze van de bekende bergrede. In zijn afscheidswoord verklaarde Hij voor zijn toehoorders nogmaals de parabel van het begraven Fascikel 19 1418