Voorts zegde Hij: “Gij hebt Joannes gezien en hem (als een profeet) erkend; hij heeft u gezegd dat hij mijn voorloper, mijn wegbereider is. Leidde hij een genotzuchtig, een wekelijk (=slap, al te teer, kleinzerig, verwend), zinnelijk, gemakkelijk leven? Kleedde hij zich voornaam of verscheen hij niet eerder als een uit de woestijn? Woonde hij in paleizen? Gebruikte hij kostelijke spijzen? Droeg hij zachte, fijne klederen? Sprak hij gladde, geschaafde, gezochte, zoetvloeiende woorden? Hij zegde dat hij de voorloper was: draagt de dienaar dan de livrei niet van zijn heer? Zal een koning, een roemrijke, schitterende, machtige heer, zoals gij er een als uw Messias verwacht, zulk een voorloper hebben? (Laat mijn armoede en geringheid dus geen beletsel voor u zijn om in Mij de Messias te erkennen; ze is eerder een kenteken en bewijs; onnodig dus een majestueuze Messias te verwachten). Deze Verlosser nu HEBT gij, doch ge wilt Hem niet erkennen; Hij beantwoordt immers niet aan uw hovaardigheid (en valse denkbeelden), en omdat Hij anders is dan gij, weigert gij Hem te erkennen!” 677. Hij las en verklaarde ook nog veel uit V Mozes 18, 18- 19: “Ik zal hun een profeet verwekken uit hun broederen, en wie zijn woorden, die Hij in mijn naam spreekt, niet zal willen horen, van die zal ik rekenschap eisen.” Het was een geweldige strafrede en niemand waagde het Hem tegen te spreken. Hij zei hun ook: “Joannes was eenzaam in de woestijn en ging tot niemand en dit scheen u ongepast. Ik ga Fascikel 17 1113