Men had immers uit Engannim zijn komst naar hier gemeld, zodat de gehele bevolking reeds op de been was en op Hem wachtte. Hij leerde de gehele morgen en was door een grote menigte volk omringd. Het gedrang was druk, de menigte compact geworden, toen de zogenaamde hoofdman van Kafarnaüm met vele knechten en muildieren aankwam. Hij deed onrustig, was zeer gehaast en als in grote angst en zorg; hij probeerde langs alle kanten tussen het volk tot Jezus door te dringen, doch tevergeefs. Na menige vruchteloze pogingen om bij Jezus te geraken, begon hij luid en ongeduldig te roepen: “Eerbiedwaardige Meester, laat uw dienaar tot U naderen; ik ben hier als gezant van mijn Heer van Kafarnaüm (ik ben zijn huisbeheerder); ik kom als hijzelf en als de vader van zijn zoon; ik bid U, aanstonds met mij mee te komen, want deze is zeer ziek en de dood nabij.” Jezus deed als hoorde Hij hem niet. Ondertussen was de aandacht van het volk op de bedroefde vader gevestigd. Deze nu deed nieuwe pogingen om door de menigte te dringen en daar hij er niet in slaagde, herhaalde hij zijn geroep: “Meester, kom toch aanstonds met mij mee, want mijn zoon ligt op sterven.” Daar hij zo geweldig riep, keerde Jezus zich tot Hem en zei hem luidop, ten aanhoren van al het volk: “Indien gij geen tekenen en wonderen ziet, gelooft gij niet.” (Zij hadden een nog zeer onvolmaakt geloof en hadden geredeneerd:  Als Jezus dit wonder doet, is er geen reden meer om nog langer te  aarzelen; hierna wijst Jezus hen nog op een andere fout met de  woorden:)   “Ik ken wel uw oogmerk; gij verlangt een wonder om er op te roemen en de Farizeeën er mee te verootmoedigen, maar gij hebt het niet minder nodig dan zij; het is niet mijn zending wonderen te doen volgens uw inzichten; Ik heb uw steun en bekrachtiging niet nodig. Ik zal mijn zending bewijzen, Mijzelf accrediteren, wanneer het de wil Fascikel 15 858