Zij staan hier onder bewaking, tot zij, hetzij zich gebeterd hebben, hetzij (als beternis uitblijft) zij na die tijd als slaven tot zware arbeid in steengroeven en op het land veroordeeld worden. Wegens die bestemming had men deze plaats de ‘rode, bloedige klimweg’ genoemd (der Steg der Roten, der Blutigen). Deze veiligheidsplaats bestond hier reeds vóór David. Na Jezus, onder de eerste vervolging van de Gemeente verloor ze dit voorrecht (of hield men er geen rekening meer mee). Later werd er een versterkt klooster als een vesting door de eerste broeders van de H. Graforde gebouwd. Zij verstaat hieronder een genootschap tot bewaking en verering van het H. Graf; zij zag dat het ontstaan was onder de eerste bisschoppen van Jeruzalem. Van Jericho tot bij de Olijfberg stijgt de weg ononderbroken, d.i. van 258 m onder de zeespiegel tot 750 m erboven. *** Adoemmim is geen van de 6 toevluchtsteden, die in Josuë 20 genoemd zijn. In zulke steden vond iemand een veilig onderkomen die toevallig en onvrijwillig iemand de dood had veroorzaakt. In de mening van de Semieten moesten de verwanten van de gedode de doder, ook de onschuldige, met de dood straffen. In Deut. 19, 8-10 schijnt gezegd dat later nog andere vrijsteden bij de reeds bestaande gevoegd mochten worden. Zulk een stad schijnt Adoemmim te zijn geweest, met dit verschil dat er reeds een evolutie in de mentaliteit had plaats gevonden: ook schuldige misdadigers konden zich daar veilig stellen, indien zij in een verbeteringsschool hun wil om zich te beteren, bewezen. Dit schijnt ten minste de voorstelling van de zienster te zijn; het komt overeen met wat wij lezen in Guides bleus, Israël, blz. 183. Door de auteur, een geleerde Jood en op de hoogte van de oude joodse gebruiken, wordt daar gezegd, naar aanleiding van de vrijstad Kedes: “Het werd een van die toevluchtsteden waarin een misdadiger, un criminel, asielrecht kon opvorderen”. Fascikel 12 502