de vorming van de Jordaan, waarvan de eerste bron Ain Hasbani hogerop in het N. ligt. 1-2) De vlakte der bronnen - vlakte el-Hoeleh Op deze hooggelegen vlakte der bronnen (tussen Libanon en Grote Hermon) volgt de lager gelegen vlakte el-Hoeleh, die zich uitstrekt van tell el-Qadi in het noorden tot een uur ten zuiden van het meer Hoeleh of Merom. Dit meer is 6 km lang en gemiddeld 4 km breed, doch 6 km in zijn grootste breedte; het is gevat in een gordel van riet en papyrus. Tussen dit meer en de westelijke bergen ligt een tamelijk breed en vruchtbaar landschap. Tot vóór korte tijd wisselden graanvelden en weiden daar af met braakland vol riet en carex (= zegge, behorend tot de cypergrassenfamilie). Ook hier werden door de Israëliërs de moerassen, die ten noorden van het meer zeer uitgestrekt waren, drooggelegd, de malaria overwonnen en het braakland in vruchtenvoortbrengende aarde herschapen. Bloeiende dorpen van vlijtige en geschoolde landbouwers ontstonden op de oevers van het meertje; ook op de zeer renderende visvangst leggen de bewoners zich toe. De landbouw levert vooral rijst, katoen, indigo (= plant uit de familie van vlinderbloemigen) en suikerriet op, terwijl men ook winst trekt uit het riet en de papyrus. Aan het uiteinde van de vlakte Hoeleh sluit zich de vallei; de gebergten van Safed en Djolan naderen zo dicht tot elkaar dat er maar een nauwe opening als een soort rotskanaal voor de Jordaan overblijft; dit duurt 10 km ver tot op 3 km van het Meer Gennezaret. 3) De laagvlakte Batihah Dan verbreedt weer de vallei, vooral ten oosten, waar zich de vlakte Batihah ontrolt. Op dit punt zijn in de Jordaan enige wadplaatsen, b.v. tegenover et-Tell (Betsaïda-Julias), die echter in Fascikel 8 119