Er grazen allerwegen kudden, waaraan, gezien de rijke

watervoorraad, de nodige drank niet ontbreekt.

Het is zeker dat Samaria in vele opzichten een grote voorsprong

heeft op Judea, ofschoon Flavius Josephus beide op één lijn

schijnt te stellen in de volgende tekst:

“Samaria verschilt in niets van Judea; beide provincies behoren

(wat juist is; geografisch) tot hetzelfde bergland; beide bezitten

ook vruchtbare districten; de bodem brengt overvloedige vruchten

voort, zowel gekweekte als wilde en natuurlijke, want het water

ontbreekt er niet om de dorre aarde vruchtbaar te maken; de

wateren zijn opperbest en de weiden zo mals dat het vee melk in

overvloed geeft, meer dan om het even waar elders, en, wat meer

is, deze twee provincies zijn zeer dicht bevolkt.” (B. J. I, 287).

Sinds de Arabische overheersing (die in de 7e eeuw begon) en

later onder het Turks bestuur, werd deze beschrijving vals. Het

land was verarmd, uitgeput en verwaarloosd. Eeuwen lang

hebben de bewoners geen benul gehad van landuitbating; de

Joden die er nu weer de meesters zijn, brengen er geleidelijk

verandering en verbetering in.

Inderdaad, reeds in 1955 beschreef een reiziger Samaria als volgt:

“Het is meestal een prachtig berglandschap met vele vruchtbare

valleien.” (De Boer, 10 december 1955). Het heeft altijd Judea

overtroffen, maar nooit is het bij Galilea te vergelijken geweest.

Wat de grenzen van deze provincie betreft,

- de noordergrens versmelt met de zuidgrens van Galilea, (die

hiervoor is beschreven in punt D. I.).

- In het westen gaat deze grens niet tot de zee, maar sluit, terwijl

ze zich zuidwaarts wendt, de tot Judea behorende kuststrook of

kustvlakte uit.

- Bij Antipatris dat eveneens tot Judea behoort, wendt ze zich

naar het oosten, vervoegt de beek Deir Balloet en volgt deze

tot bij Akrabis. Deze stad en omgeving laat ze rechts bij Judea

Fascikel 8