We zagen reeds dat die vallei tussen twee bergketens loopt, die

hoger schijnen, naar gelang de vallei dieper ligt.

- In hoogte overtreft de oostelijke keten een weinig de westelijke

in hun gehele lengte en heeft ook steiler en korter hellingen.

Naast de Dode Zee vormt deze keten bijna een loodrechte

muur.

- De westelijke keten stijgt minder vlug op uit de Jordaanvallei

en daalt ook langzamer naar de Middellandse Zee af.

Beide bergketenen worden door ontelbare rivierbeddingen

doorsneden, hetzij ze tijdelijk of bestendig van water voorzien

zijn. Alleen zulke rivieren hebben ook water in de zomer, die

door een sterke bestendige bron gevoed worden; ze zijn zeldzaam.

De oostelijke bergketen is, vanuit de Arabische woestijn gezien,

nauwelijks 200 m hoog boven de woestijn, die een hoogvlakte is.

Wanneer de laatste westelijke heuvels bij de kustvlakte eindigen

is hun hoogte nog slechts 60 m; vandaar daalt de bodem zachtjes

af naar de kust en het strand. Steil is de westhelling van de

oostketen.

In het noordoosten is het bijbelland afgesloten door de dj. of het

gebergte Hauran (zie hoekkaartje boven op grote kaart 1). Dit is

een vulkanisch gebergte, dat van noord naar zuid gericht is en

buiten Palestina ligt. Van zijn hoogten dalen in westelijke

richting vele wadi’s die de berghellingen en vervolgens de

uitgestrekte vlakte En-Noeqra doorsnijden om tenslotte in de

Sjeriat el-Menadireh, de Hiëromax uit de oudheid, uit te monden.

Deze rivier mondt op haar beurt uit in de Jordaan, 7 km ten zuiden

van het Meer van Gennezaret.

Het algemeen uitzicht van Palestina is dus:

twee evenwijdige bergketens lopen van noord naar zuid als zwarte

muren links en rechts van de diepe Jordaanvallei.

Weinig bestendige rivieren dalen van die bergketens af.

De Jordaan vertoont eigenaardige kenmerken, maar levert geen

materiële voordelen of vruchtbaarheid op; hij is ook niet

Fascikel 8