tot vóór de tafel en plaatste haar offer erop. In één van de ovale bordjes werden vruchten en in het ander muntstukken gelegd; de duiven bleven in de korf. Simeon bleef met Maria vóór de offertafel staan; de priester die erachter stond, nam nu de kleine Jezus uit het wiegenkorfje op zijn handen, hief het in de hoogte en vervolgens naar verschillende zijden van de tempel en bad een tijdlang. Hierop gaf hij het Kind aan Simeon die het in Maria’s armen teruglegde en nu over haar en het Kind gebeden zegde uit een rol die naast hem op een lessenaar of draagtoestel hing. Hierop leidde Simeon de H. Maagd weer buiten de afsluiting, vanwaar zij door de daar wachtende Hanna naar de getraliede bidplaats van de vrouwen teruggebracht werd (cfr. fasc. 4, nr. 98, voetnoot 209). Hier waren ondertussen nog een twintigtal andere vrouwen binnengekomen, die eveneens hun eerstgeboren knaapjes in de tempel kwamen offeren. Jozef en andere mannen stonden meer achteruit op de voor hen bestemde plaats. Nu begonnen de priesters vóór het vaststaande altaar nog een plechtigheid, bestaande in bewierokingen en gebeden, waaraan de priesters die zich aan weerskanten in de gestoelten bevonden, deelnamen, doch niet met de overdreven bewegingen van de Joden uit onze tijd. Toen deze plechtigheid geëindigd was, naderde Simeon nogmaals tot Maria in de getraliede vrouwenplaats, ontving van haar het Kindje Jezus in zijn armen en overgelukkig, van vreugde als verrukt, profeteerde hij lang en luidop over het goddelijk Wicht; hij loofde God die zijn beloften had vervuld en zei o.m. ook nog dit: “Heer, nu moogt Gij uw dienaar, volgens uw aankondiging, in vrede uit deze wereld laten scheiden, want mijn ogen hebben Uw Heil gezien, dat Gij bereid hebt vóór het aangezicht van alle volkeren: het Licht tot verlichting van de heidenen en de roem van uw volk Israël.” (Lk. 2, 29-32). Na de plechtigheid was ook Jozef toegetreden en luisterde met Maria vol eerbied naar de geestdriftige, geïnspireerde woorden Fascikel 6 694