Zaterdag, 29 december. – Op zaterdag, sabbat, 29 december vierden zij voort de sabbat; alles was rustig en stil in de omtrek. Na het sluiten van de sabbat werd alles definitief geregeld en gereedgezet voor de afreis van Anna en Eliud met hun dienstmeid en de ezels. Reeds vroeger eens en nu vannacht voor de tweede maal zag ik de H. Maagd in de duisternis het Kindje Jezus uit de grafspelonk van Maraha naar de geboortegrot dragen; zij legde het daar op de plaats van zijn geboorte op een tapijt en knielde biddend erbij neer; toen zag ik de gehele grot, evenals bij Jezus’ geboorte, met een hemels licht vervuld; ik denk dat ook de lieve Moeder Gods dat licht toch wel gezien zal hebben. Zondag, 30 december. – Op zondag, 30 december, reeds vroeg in de morgen, zag ik moeder Anna met haar echtgenoot en de dienstmeid onder blijken van tedere genegenheid afscheid nemen van de H. Familie en van de drie oude herders en zich op weg naar Nazareth begeven. Ook Anna’s dienstmeid ging nu met hen mee en ik was opnieuw verwonderd over haar vreemdsoortige muts, die er bijna als een koekoekskorf uit zag; zó noemen de boerenkinderen in mijn geboortedorp een spits uitlopende muts, die zij in hun spel zich vlechten met biezen. Vier dagen geleden, nl. op 26 december, heb ik Anna’s tweede man met de meid en twee ezels goederen, waaronder kostbaarheden der H. Driekoningen waren, zien wegbrengen (zie nr. 156). Zij brachten die dingen alleen maar tot in de herberg bij Jeruzalem. Daar kwamen knechten van Anna het afhalen om het naar Nazareth te dragen. Wanneer ik de volgende dag, 27 december, Eliud met de meid en de ezels op de terugweg naar Bethlehem zag, verkeerde ik een tijdlang in de waan dat het lieden uit de herberg waren; de oorzaak van die vergissing was wel dat ik hen in die herberg Fascikel 6 678