Maria was op dit ogenblik zo van licht doorstraald, dat men niets donkers, niets ondoorzichtbaars nog in haar ontwaarde; haar ganse gestalte schoot licht uit en was van licht geheel doorschenen. Nadat het licht Maria op die manier had doordrongen, zag ik de engel verdwijnen; de lichtstroom waaruit hij te voorschijn getreden was, trok zich terug, als werd hij door de hemel weer ingeademd, en het was, als vielen uit die zich terugtrekkende lichtbaan nog vele gesloten witte rozenknoppen, elk met een groen bladje, op de H. Maagd neer. 87. Terwijl ik dat alles in de kamer der H. Maagd plaats zag hebben, had ik een eigenaardige gewaarwording. Voortdurend bekroop mij een angst, alsof ik achtervolgd werd. Inderdaad, ik zag nu een afschuwelijke slang door het huis, en dan de trappen op naar de deur waarbij ik stond, gekropen komen. Als het licht de H. Maagd geheel doorstraalde, was het monster reeds tot op de derde trede genaderd. Deze slang, ongeveer van de lengte van een knaap, was naar de kop toe breed en plat en had aan de borst twee korte, vliesachtige poten met klauwen, als vledermuisvleugelen, waarop het zich voortbewoog. Het was met allerlei walgelijke kleuren gevlekt en deed denken aan de slang van het paradijs, maar was van een nog wangedrochtelijker mismaaktheid. Als nu de engel uit de kamer van de H. Maagd verdween, trad hij dat monster vóór de deur op de kop en het jankte zo vreselijk, dat ik er van huiverde. Hierop zag ik nu drie geesten verschijnen, die het wangedrocht met slagen en schoppen tot buiten de deur van de woning dreven. Na het verdwijnen van de engel zag ik de H. Maagd in verrukking, geheel in zichzelf verzonken; en ik begreep dat zij de menswording van de Beloofde Verlosser kende, en Hem als een Fascikel 3 350