Toen de H. Maagd in haar kamer binnengetreden was, deed zij achter de scherm van haar bed een lang, witwollen bidgewaad met brede gordel aan en bedekte haar hoofd met een witgele sluier. Inmiddels trad een meid met een lampje in de kamer, en ontstak een veel-armige luchter die van de zoldering neerhing en verwijderde zich. De H. Maagd nam nu een klein, laag tafeltje dat samengevouwen tegen de wand aangeleund stond, en stelde het in het midden van de kamer op. Tegen de muur aangeleund bestond het slechts uit een beweegbaar blad, dat vóór twee poten loodrecht neerhing. Maria hief het blad horizontaal op en schoof de helft van de ene tafelpoot die gespleten of dubbel was, naar voren, zodat het tafeltje nu op drie poten kwam te staan. De kant van het tafelblad, die op de derde poot rustte, was halfrond. Het tafeltje was met een rood en wit kleed overdekt; dit kleed was aan de niet ronde zijde van het tafelblad, waar het met franjes afgezet neerhing, een weinig geschort of door opbinding korter gemaakt. In het midden van het tafelkleedje was een figuur Fascikel 3 345