verenigden. Op die krans kwam een kroon, die een hand breed en met juwelen versierd was en die boven de schedel gesloten was door drie beugels of bogen; deze kwamen uit de diadeem, gingen opwaarts en zich verenigend eindigden ze met een knop. De kroon was op het voorhoofd versierd met drie boven mekaar geplaatste parelen en met aan weerszijden daarvan een andere parel. Maria droeg in haar linkerhand een kransje van witte en rode rozen; in de rechterhand droeg zij, als een scepter, een schone, vergulde kandelaar zonder voet. De schacht verdikte in het midden en was boven en onder de greep, waar men hem vasthield, van knopen voorzien; boven eindigde hij met een schaaltje, waaruit men een witte vlam zag oplaaien. De schoenen hadden zolen van ongeveer twee vinger dik, en zowel de zolen als de hielen hadden iets als een hak. De zolen waren geheel van groene stoffe, als stonden de voeten op zoden en twee witte en gouden riemen hielden ze op de wreef aan de blote voet bevestigd; de tenen waren, zoals bij alle rijker geklede vrouwen, overdekt met een klein kapje dat aan de zool vastgehecht was. Anna had dit prachtig bruiloftskostuum gebracht en Maria trok het in haar nederigheid slechts met tegenzin aan. Na de trouw werd haar haarvlechtsel om haar hoofd geslagen, de kroon afgenomen en een melkwitte sluier, die tot midden op de armen afhing, opgelegd en op deze sluier de kroon teruggeplaatst. De H. Maagd had overvloedig geelblond haar (zie fasc. 31, nr. 1934) en zwarte, hoge, fijne wenkbrauwen, een zeer hoog voorhoofd, grote ogen met lange zwarte wimpers maar steeds hield zij ze neergeslagen; een fijne, rechte, nogal lange neus, een edele, bevallige, minzame mond en een spitse kin. Maria was van middelbare grootte; haar gang in haar rijke bruidstooi was bedaard, zedig en ernstig. Fascikel 3 330