Onder Joakims adem ontstonden, naar ik zag, allerlei beelden in de lichtbol. Ook Joakim zag ze. Daarbij had zijn adem de glans van de bol niet verdoofd en de engel maakte hem daar opmerkzaam op. “Het kind van Anna”, zei hij, “zal even vlekkeloos, even ongerept en rein ontvangen worden, als deze bol helder gebleven is onder uw adem. ” 24. Hierop beschouwde ik, als hief de engel de lichtbol omhoog en hij hing nu veel vergroot als een lichtkring in de lucht en als door een opening zag ik er een samenhangende reeks van beelden in, vanaf de val van het eerste mensenpaar tot aan de verlossing van het mensdom. Het was alsof zich daarin een hele wereld uit elkaar steeds verder ontvouwde. Ik begreep de zin van het geheel en alle onderdelen, doch het is me niet mogelijk hier alles tot in de bijzonderheden weer te geven. Boven in de hoogste top zag ik de H. Drie-eenheid en daaronder aan de ene zijde het Paradijs, Adam en Eva, hun val in de zonde, de belofte van een Verlosser, alle voorafbeeldingen der Verlossing: Noë, de zondvloed, de Ark, het geven van de zegen aan Abraham, de overdracht ervan op Isaäk, Abrahams eerstgeborene en van Isaäk op Jakob. Ik zag verder hoe die zegen aan Jakob door de engel met wie hij worstelde, weer ontnomen werd; hoe hij vervolgens tot Jozef in Egypte kwam en hoe hij in hem en zijn echtgenote een hoger graad van kracht en waardigheid verwierf; hoe daarna die heilige zegen, toen hij met de overblijfselen van Jozef en zijn vrouw Asenat door Mozes uit Egypte meegevoerd werd, tenslotte het allerheiligste voorwerp werd in de Verbondsark en de zetel van de levende God onder Zijn volk. Vervolgens zag ik nog de eredienst, het leven, de verhouding van het uitverkoren volk tot dit ‘Allerheiligste’. Ik zag de leiding, de beschikkingen van Gods Voorzienigheid om door (doelmatige) huwelijksverbindingen het heilig geslacht, Fascikel 1 89